Menu Zamknij

LECZENIE PALUCHA KOŚLAWEGO. NOWE MOŻLIWOŚCI

Ból stopy to problem, który skłania do wizyty u specjalisty wiele osób. Niehigieniczny tryb życia, nieprawidłowe obuwie i otyłość, to tylko niektóre z czynników, które sprzyjają powstawaniu bolesnych deformacji palców stopy. 

Początkowo deformacja dotyczy najczęściej tylko pierwszej kości śródstopia i palucha (paluch koślawy – hallux valgus). Nieprawidłowo leczona doprowadza do zaburzeń mechaniki całego przodostopia, a w konsekwencji do powstania bolesnych punktów oparcia stopy w obrębie 2, 3 i 4 głowy kości śródstopia (metatarsalgia) oraz do przykurczu palców (palce młotkowate i szponiaste).

Deformacja palców stopy ma charakter utrwalony i nie poddaje się leczeniu tzw. „szynami korekcyjnymi typu marcinki, halualu lub innymi cudownymi aparatami”.

 W leczeniu zachowawczym deformacji palców stosuje się wkładki ortopedyczne oraz ortezy silikonowe wykonane indywidualnie dla pacjenta. Są to rozwiązania „połowicze” służące spowolnieniu narastania zmian lub stosowane u pacjentów z przeciwwskazaniami do leczenia operacyjnego.

Główne miejsce (i jedyne skuteczne) w leczeniu zaawansowanej deformacji palucha zajmuje leczenie operacyjne.

Znanych jest kilkadziesiąt oryginalnych metod operacyjnej korekcji palucha koślawego.

Są to tzw. metody klasyczne, wymagające rozległego dostępu operacyjnego i stosowania różnego rodzaju śrub lub płytek wkręcanych w kości (zostaje duża blizna pooperacyjna, konieczność znieczulenia ogólnego lub zewnątrzoponowego). W ciągu ostatnich 10 lat coraz większą popularność zdobywa technika mini-inwazyjnej przezskórnej korekcji przodostopia. Jest to metoda pozwalająca operować narzędziami o małych rozmiarach, wprowadzanymi przez małe nacięcia w pole operacyjne pod kontrolą radiologiczną, przy zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Punktowy dostęp operacyjny pozwala na zminimalizowanie uszkodzeń tkanek wokół operowanej strefy, co sprzyja lepszemu gojeniu i szybszej rekonwalescencji. Pacjent operowany jest w trybie ambulatoryjnym (bez konieczności długiego pobytu w szpitalu) i może stawać na operowanej stopie zaraz po zabiegu operacyjnym, stosując but pooperacyjny. Nie ma konieczności stosowania gipsu ani niewygodnych butów pooperacyjnych z krzywym obcasem.

screenshot_17
Przed operacją

screenshot_18
Po operacji

Opisana metoda jest jedną z wielu i nie jest metodą uniwersalną. W razie pytań dotyczących dolegliwości bólowych zapraszamy na konsultacje do Szpitala św. Elżbiety – Mokotowskiego Centrum Medycznego w Warszawie.

Autor: dr Andrzej Komor, specjalista chirurg ortopeda traumatolog,

 Dyrektor Medyczny Szpitala św. Elżbiety – Mokotowskiego Centrum Medycznego w Warszawie przy ul. Goszczyńskiego 1.