Menu Zamknij

O szpitalu

Szpital św. Elżbiety LUX MED to jeden z największych w Polsce wielospecjalistycznych szpitali prywatnych. Zapewnia kompleksową opiekę wraz z pełną diagnostyką i leczeniem w jednej placówce. W ofercie szpitala znajdują się zabiegi operacyjne i diagnostyczne, pogłębione badania i przeglądy stanu zdrowia, a także konsultacje specjalistów oraz hospitalizacje. Ta prywatna, wielospecjalistyczna i nowoczesna placówka zapewnia dostęp nie tylko do wysoko wykwalifikowanej kadry, ale także wsparcie ponad 200 lekarzy z wielu dziedzin medycyny – nie tylko chirurgii ogólnej, ale także m.in. z proktologii, urologii, ginekologii, kardiologii, neurochirurgii czy też onkologii.

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom naszych pacjentów, prowadzimy ponadto Centrum Leczenia Otyłości oraz oferujemy szeroko rozumianą diagnostykę – zapewniamy dostęp do rezonansu magnetycznego, tomografu komputerowego, oraz wykonujemy biopsje.

Nasze specjalizacje

Co nas wyróżnia

KOMPLEKSOWOŚĆ

Trzynaście specjalizacji w poradni przyszpitalnej i ponad 200 lekarzy specjalistów, którzy współpracują ze sobą , by przywrócić zdrowie naszym pacjentom.

ZAUFANIE

Podczas wieloletniej historii szpitala zaufały nam setki tysięcy pacjentów. Obecnie każdego miesiąca pomagamy ponad 4000 kolejnych mieszkańców Warszawy i okolic.

DOŚWIADCZENIE

Ponad 200 zabiegów i operacji wykonywanych każdego miesiąca przez wybitnych specjalistów w dziedzinie medycyny. Kilkadziesiąt lat doświadczenia zarówno jako placówka państwowa, jak i prywatna. Te doświadczenia pozwalają nam świadczyć opiekę medyczną na najwyższym poziomie.

POMOC DORAŹNA 24/7

Zapewniamy całodobowe wsparcie w nagłych przypadkach w trybie ostrego dyżuru.

Bez względu na dzień tygodnia czy porę dnia – jesteśmy do dyspozycji naszych Pacjentów

TRANSPARENTNOŚĆ

Leczymy Pacjentów zarówno komercyjnie jak i w ramach kontraktu z NFZ. Aby nasi Pacjenci czuli się komfortowo i nie byli zaskakiwani niespodziewanymi opłatami, cennik naszych usług znajduje się zarówno na stronie www, jak również w recepcjach naszego szpitala.

KOMFORT DLA PACJENTA

Jednoosobowe sale VIP; wszystkie sale pobytowe wyposażone we własne łazienki; dostęp do szybkiego wi-fi; catering premium z możliwością dopasowania diety; duży parking zewnętrzny i podziemny. Dogodne usytuowanie blisko centrum Warszawy a jednocześnie z dala od zgiełku miasta.

Historia Szpitala

Budynek szpitala w okresie międzywojennym

Budynek dawnego Szpitala Sióstr Elżbietanek został wzniesiony w latach 1929-1931 staraniem Zgromadzenia Sióstr Św. Elżbiety jako szpital pod wezwaniem św. AntoniegoÓwczesna nazwa szpitala wpisuje się w historię misyjnej działalności Sióstr Elżbietanek na rzecz niesienia pomocy chorym. Jej początek wiąże się z działalnością hrabiny Julii Aleksandrowicz, która pod wpływem osobistych przeżyć postanowiła poświęcić się niesieniu pomocy chorym.

Zdobyła wykształcenie pielęgniarskie w Wiedniu i Berlinie, a po powrocie do Warszawy postanowiła stworzyć własny szpital. Z jej inicjatywy powstało w 1902 roku w Warszawie Towarzystwo Opieki nad Chorymi Pozaszpitalnymi pod wezwaniem św. Antoniego. Dzięki darowiznom i datkom zakupiło w 1908 roku budynek przy ul. Topiel 14, w którym urządzono szpital pod wezwaniem św. Antoniego. Hrabina Julia Aleksandrowicz do pracy w tym szpitalu sprowadziła z Poznania w roku 1922 pierwsze siostry elżbietanki. To one, a zwłaszcza matka przełożona Ludwika Opertowska, wystąpiła z ideą budowy nowego szpitala w roku 1928. W tym celu Zgromadzenie zakupiło plac na Mokotowie przy ul. Goszczyńskiego.

W dniu 15 sierpnia 1929 roku nuncjusz papieski w Polsce, arcybiskup Franciszek Marmaggi, poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego szpitala pod wezwaniem św. Antoniego. Budowę szpitala ukończono w 1931 roku. Wzniesiony czteropiętrowy gmach posiadał oddziały: wewnętrzny, chirurgię, laryngologię, ginekologię i okulistykę.

W okresie okupacji niemieckiej szpital funkcjonował jako placówka cywilna pod zarządem niemieckim. Po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku szpital w 90 procentach został zniszczony przez Niemców, a siostry elżbietanki wywiezione do obozu w Pruszkowie.

Budynek szpitala zburzony po wojnie

Po wojnie siostry elżbietanki jako właścicielki zburzonego budynku zwróciły się w 1946 roku do ówczesnego Wydziału Zdrowia Rady Narodowej w Warszawie z prośbą o pomoc finansową na odbudowę szpitala. Siostry uzyskały pomoc w zamian za dziesięcioletnią dzierżawę szpitala. Odbudowa szpitala prowadzona była w latach 1946-48.

W 1949 roku szpital upaństwowiono. Siostry elżbietanki pracowały w nim i mieszkały jeszcze do 1954 roku, kiedy to zostały wyrzucone ze szpitala. W okresie powojennym szpital nosił nazwy: Szpitala Miejskiego nr 6 w Warszawie, Szpitala Sióstr Elżbietanek oraz zwyczajową nazwę używaną przez pacjentów – „szpital na Goszczyńskiego”.

Szpital miał w tym okresie niewątpliwe sukcesy i był na mapie Warszawy ważną placówką służby zdrowia. Jeszcze przed upaństwowieniem szpitala w 1946 r. powstał w nim jako jeden z pierwszych w kraju Oddział Gastrologiczny, następnie w 1951 roku przekształcony w Klinikę Gastroenterologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP).

Szpital po 1993 roku

Szpital miał status obiektu „własności państwowej” do 1993 roku. 12 lutego 1993 roku przed Komisją Majątkową, działającą na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zmianami) zawarta została Ugoda ze Zgromadzeniem Sióstr Świętej Elżbiety – Prowincja Warszawska w sprawie przywrócenia własności nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Goszczyńskiego 1.

Po upływie dziesięcioletniego, bezpłatnego użytkowania Szpitala Sióstr Elżbietanek przez władze publiczne, tj. po 12 lutego 2003 roku, władze Warszawy (Prezydent m. st. Warszawy) podjęły negocjacje dotyczące umowy o dzierżawie szpitala w celu jego funkcjonowaniu jako publicznej placówki ochrony zdrowia.

Ostatecznie, w związku z tym, że strony negocjacji, tj. Prezydent m. st. Warszawy i Zgromadzenie Sióstr Św. Elżbiety, nie osiągnęły porozumienia w sprawie funkcjonowania obiektu szpitala jako publicznej placówki ochrony zdrowia, Rada m. st. Warszawy podjęła 9 marca 2006 roku uchwałę nr LXX/2082/2006 w sprawie likwidacji Szpitala Sióstr Elżbietanek Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (SPZOZ), co oznaczało kres jego funkcjonowania. 3 sierpnia 2006 roku Szpital Sióstr Elżbietanek SPZOZ został wykreślony z KRS.

Historia polskiej medycyny

Szpital miał niewątpliwe sukcesy i był na mapie Warszawy ważną placówką służby zdrowia.

  • Jeszcze przed upaństwowieniem szpitala w 1946 r. powstał w nim jako jeden z pierwszych w kraju Oddział Gastrologiczny, w 1951 roku przekształcony w Klinikę Gastroenterologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP) – prof. Eugeniusz Butruk, prof. Witold Bartnik.
  • W szpitalu powstała w 1954 roku pierwszy w Polsce Oddział Chorób Układu Krążenia (prof. Edmund Żera), przekształcony później w Klinikę Kardiologii Instytutu Doskonalenia Kadr Lekarskich, a następnie CMKP.
  • Szpital był placówką rozwoju kadr dla kardiologii; w nim rozpoczynał pracę m.in. prof. Witold Rużyłło.
  • Szpital był również ważnym ośrodkiem rozwoju chirurgii; ordynatorami Oddziału Chirurgii byli prof. Jerzy Rutkowski i prof. Henryk Rykowski.
  • W szpitalu swoje początki ma chirurgia naczyniowa (Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej CMKP), którą tworzyli i rozwijali m.in. prof. Wojciech Noszczyk i prof. Mieczysław Tylicki – twórca polskiej proktologii.

Możliwości rozwojowe szpitala były jednak ograniczone: w okresie powojennym, od czasu odbudowy, nie przeprowadzono remontu generalnego budynku, a plany jego rozbudowy nie zmaterializowały się.

Pamięć o historycznych postaciach szpitala

  • Hrabina Julia Aleksandrowicz – założycielka Towarzystwa Opieki nad Chorymi Pozaszpitalnymi pod wezwaniem św. Antoniego.
  • Matka Ludwika Opertowska – założycielka Szpitala przy ul. Goszczyńskiego 1.
  • Prof. Edmund Żera – twórca pierwszej w kraju Kliniki i Katedry Kardiologii.
  • Prof. Eugeniusz Butruk – wieloletni konsultant krajowy w zakresie gastroenterologii, twórca Kliniki Gastroenterologii.
  • Prof. Witold Bartnik – wychowawca wielu pokoleń gastrenterologów polskich.
  • Prof. Jerzy Rutkowski  – wieloletni Ordynator Oddziału Chirurgicznego.
  • Doc. dr Mieczysław Tylicki – twórca polskiej proktologii.