Sztuczny zwieracz cewki moczowej to jednoczęściowy wyrób medyczny, który znajduje swoje zastosowanie u mężczyzn z problemem wysiłkowego nietrzymania moczu. Zwieracz wykonywany jest z silikonowego elastomeru i wypełniony jest sterylnym roztworem soli fizjologicznej. Urządzenie zostało stworzone z myślą o leczeniu nietrzymania moczu, które spowodowane jest wtórną niewydolnością zwieracza cewki moczowej.

Celem zabiegu wszczepienia sztucznego zwieracza cewki moczowej jest leczenie nietrzymania moczu. Dzięki temu Pacjent może być w stanie w pełni samodzielnie kontrolować prawidłowe trzymanie moczu.

Sztuczny zwieracz cewki moczowej to silikonowy wyrób medyczny składający się z: regulowanego mankietu w kształcie opaski, pompki, przycisku aktywacyjnego oraz odpornego na zgięcia przewodu. Podczas zabiegu implantacji mankiet zostaje owinięty wokół cewki moczowej, a pompka umieszczona w mosznie.

Anatomicznie zwieracz zewnętrzny jest mięśniem otaczającym cewkę moczową, która stanowi kanał dla odpływu moczu z pęcherza moczowego. W momencie kiedy działa prawidłowo, odpowiada za utrzymanie moczu w pęcherzu i zapobiega jego wyciekowi. Po świadomym rozluźnieniu zwieracza zewnętrznego cewki, pęcherz opróżnia się, wyprowadzając mocz na zewnątrz przez cewkę moczową.

Problemy z nietrzymaniem moczu dotyczą nieprawidłowego funkcjonowania zwieracza zewnętrznego. Sztuczny zwieracz cewki moczowej zastępuje jego naturalną funkcję. Po zabiegu implantacji pacjent trzyma mocz, ponieważ mankiet zaciska cewkę moczową. W momencie gdy pacjent chce oddać mocz, naciska na przycisk pompki, znajdujący się w mosznie. W konsekwencji mechanizm wyciąga płyn z mankietu, zmniejszając ciśnienie wokół cewki moczowej. Pacjent oddaje mocz, a pęcherz opróżnia się. W ciągu kilku chwil ponownie automatycznie się napełnia, a pacjent znowu trzyma mocz. Ten mechanizm pozwala pacjentowi na utrzymanie pełnej kontroli w zakresie trzymania moczu.

Zabieg wszczepienia sztucznego zwieracza cewki moczowej jest przeznaczony dla Pacjentów cierpiących z powodu nietrzymania moczu, którzy uprzednio zostaną do niego zakwalifikowani przez lekarza specjalistę urologa, po wykonaniu odpowiednich badań i procedur diagnostycznych.

Przed wykonaniem zabiegu konieczne jest przeprowadzenie bardzo dokładnego wywiadu medycznego pod kątem diagnostyki podłoża problemu. Zdarza się, że niektóre przyczyny nietrzymania moczu mogą utrudnić lub nawet uniemożliwić zastosowanie sztucznego zwieracza. Infekcje układu moczowo-płciowego muszą zostać wyleczone bezwzględnie przed procedurą wszczepienia zwieracza. Przed podjęciem decyzji przez lekarza i pacjenta o zastosowaniu sztucznego zwieracza cewki moczowej, mogą zostać zalecone następujące badania:

• Badanie urodynamiczne
• Wsteczna cystografia lub cystoskopia
• Analiza i posiew moczu

Istnieją pewne przeciwwskazania do wykonywania zabiegu, m.in.: nieleczona nad reaktywność pęcherza moczowego, przeciwwskazania anestezjologiczne, medyczne i/lub chirurgiczne (np. uczulenie pacjenta na silikon). Należy pamiętać, że każdy przypadek jest indywidualny, każdorazowo lekarz konsultujący przeprowadza szczegółową analizę przypadku i decyduje o możliwości kwalifikacji pacjenta do zabiegu.

Wszczepienie zwieracza odbywa się podczas operacji chirurgicznej, przeprowadzanej przez lekarza specjalistę urologa. Podczas zabiegu sztuczny zwieracz cewki moczowej jest wszczepiany pod skórę krocza, tak że żadne jego elementy nie są widoczne. Mankiet zostaje owinięty wokół cewki moczowej, a pompka umieszczona pod skórą moszny. Urządzenie jest zupełnie niewidoczne. Zabieg sam w sobie nie jest inwazyjną procedurą – odbywa się przez niewielkie cięcie w skórze krocza.

Hospitalizacja po zabiegu wszczepiania sztucznego zwieracza cewki moczowej trwa ok 5 dni. Zazwyczaj po około 8 tygodniach zwieracz jest gotowy do użycia, natomiast zanim pacjent zacznie samodzielnie się nim posługiwać, powinien zgłosić się na konsultację z lekarzem prowadzącym, który aktywuje urządzenie i precyzyjnie objaśni jego obsługę.