Angioplastyka tętnic wieńcowych

Tętnice wieńcowe to naczynia krwionośne, które zaopatrują serce w tlen i składniki odżywcze, niezbędne do jego funkcjonowania. Gdy tętnice wieńcowe zostają zwężone przez blaszki miażdżycowe (złożone głównie z cholesterolu i innych substancji), może to prowadzić do zaburzeń przepływu krwi do serca, co z kolei doprowadza do jego niedokrwienia. Objawia się to głównie bólem w klatce piersiowej, znanym jako dławica piersiowa. W skrajnych przypadkach nagle zamykająca się tętnica doprowadza do martwicy zaopatrywanego przez nią obszaru mięśnia serca, czyli zawału serca.

Angioplastyka tętnic wieńcowych, znana także jako koronaroplastyka (PCI, PTCA), to interwencja medyczna mająca na celu poszerzenie zwężonych lub udrożnienie zamkniętych naczyń krwionośnych prowadzących do serca, bez potrzeby otwierania klatki piersiowej. Jest to często niezbędny zabieg ratujący życie dla pacjentów doświadczających zawału serca.

Procedura rozpoczyna się od koronarografii, w ramach której poprzez cewnik wprowadzany do ujścia tętnicy wieńcowej lekarze identyfikują obszary zwężenia. Następnie przez cewnik, poza zwężone miejsce w tętnicy wprowadzany jest cienki metalowy drucik, a po nim cewnik zakończony balonikiem. Balonik ten umieszcza się w miejscu zwężenia, a następnie pompuje się go płynem, aby poszerzyć naczynie.

W większości przypadków, w celu umożliwienia prawidłowego gojenia się ściany tętnicy, w poszerzone miejsce tą samą techniką wszczepia się stent – elastyczny, metalowy implant tworzący rusztowanie utrzymujące szerokie światło naczynia krwionośnego. W zależności od charakteru zwężenia i jego lokalizacji może zaistnieć potrzeba implantacji więcej niż jednego stentu. Po założeniu stentu, nie ma możliwości jego usunięcia.

Po zabiegu miejsce nakłucia tętnicy (promieniowej lub udowej) jest uciskane opatrunkiem i pacjent jest monitorowany przez kilka godzin. Procedura wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, a czas jej trwania różni się w zależności od złożoności zabiegu.

Zabieg angioplastyki tętnic wieńcowych jest wskazany w przypadku istotnych klinicznie zwężeń spowodowanych miażdżycą w tętnicach wieńcowych. Jest to metoda leczenia alternatywna w stosunku do pomostowania aortalno-wieńcowego, znanego jako by-passy, będąca często preferowanym pierwszym wyborem. Ponadto, jest to leczenie z wyboru w przypadku ostrych zespołów wieńcowych, zapewniając natychmiastową interwencję w sytuacjach zagrożenia życia.

Kwalifikacja do zabiegu angioplastyki tętnic wieńcowych następuje po wykonaniu badania koronarografii. W części przypadków możliwe jest wykonanie angioplastyki bezpośrednio po koronarografii. Niekiedy przed ostateczną kwalifikacją może być konieczne wykonanie dodatkowych badań obrazowych lub czynnościowych (na przykład: badanie echokardiograficzne, ocena czynnościowej rezerwy tętnic wieńcowych – FFR, ultrasonografia tętnic wieńcowych – IVUS, scyntygrafia perfuzyjna).

Po zabiegu angioplastyki tętnic wieńcowych pacjent zazwyczaj pozostaje w szpitalu przez 2-3 dni. Jeśli zabieg był wykonywany przez tętnicę promieniową, pacjent może wstać z łóżka od razu po zabiegu, natomiast w przypadku nakłucia tętnicy udowej zaleca się pozostanie w łóżku przez 6-8 godzin.

Po zabiegu, przez kilka tygodni lub miesięcy (zależnie od indywidualnej sytuacji klinicznej i rodzaju przeprowadzonego zabiegu), pacjent musi regularnie przyjmować leki zmniejszające ryzyko powstawania skrzepów krwi. Należy przestrzegać zaleceń lekarza i nie przerywać leczenia bez konsultacji. W okresie leczenia istnieje zwiększone ryzyko krwawień, co może wymagać odroczenia innych planowanych zabiegów. Dodatkowo, przez kilka dni po zabiegu zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej, aby umożliwić organizmowi powrót do równowagi.