Konizacja szyjki macicy

Konizacja szyjki macicy to zabieg, polegający na usunięciu fragmentu szyjki, który zawiera nieprawidłowe komórki. Do przeprowadzenia zabiegu stosuje się specjalną pętlę elektrokoagulacyjną. To właśnie od niej pochodzi skrótowa nazwa zabiegu – LEEP lub LLETZ. W niektórych przypadkach zamiast pętli zastosowanie ma nóż chirurgiczny, z pomocą którego usuwany jest dotknięty nieprawidłowymi zmianami fragment szyjki. Aby otrzymać skierowanie na zabieg konizacji, pacjentka najpierw przechodzi zazwyczaj biopsję szyjki macicy lub badanie kolposkopowe.

Sam zabieg konizacji nie wymaga szczególnego przygotowania ze strony pacjentek. Istotne jest jednak, by został przeprowadzony we właściwej fazie cyklu miesiączkowego – najlepiej w pierwszej jego połowie, ale po zakończeniu krwawienia.

Pacjentka, przygotowując się do zabiegu, układa się na fotelu ginekologicznym, po czym zakładany jest wziernik ginekologiczny i po odkażeniu okolic intymnych pacjentki podawane jest znieczulenie miejscowe do szyjki. W dalszej kolejności, za pomocą wspomnianej pętli elektrochirurgicznej lekarz usuwa fragment szyjki w kształcie stożka, po czym pobiera materiał z wnętrza szyjki, dokonując tzw. łyżeczkowania kanału szyjki macicy. Zebrany podczas konizacji materiał trafia następnie do laboratorium i zostaje poddany badaniu histopatologicznemu przez patomorfologa.

O tym, czy konieczne jest wykonanie konizacji szyjki macicy, decyduje lekarz ginekolog. Decyzja ta poparta jest wynikami badania kolposkopowego bądź cytologicznego (zwykle wynikami obu badań).

Zabiegu konizacji szyjki macicy nie należy wykonywać podczas miesiączki. Niewskazane jest także wykonywanie zabiegu w przypadku stanu zapalnego występującego w obrębie dróg rodnych pacjentki lub w innej części jej organizmu.

W zależności od wskazań i preferencji danej pacjentki, zabieg konizacji szyjki macicy może być wykonany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. W większości przypadków zabieg jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym.
Każdorazowo po wykonaniu konizacji pobrany w trakcie badania materiał przesyłany jest następnie do dokładnej oceny histopatologicznej. Dzięki temu pacjentka może oczekiwać ustalenia właściwego, adekwatnego do jej sytuacji planu nadzoru oraz leczenia występujących w obrębie szyjki macicy zmian i nieprawidłowości.