Plastyka napletka (leczenie stulejki)

Terminem stulejki określa się zwężenie napletka, które uniemożliwia pacjentowi odwiedzenie skóry za żołądź prącia. Dolegliwość ta występuje fizjologicznie u dzieci, jednak w trakcie ich rozwoju napletek stopniowo oddziela się od żołędzi i problem zanika. Niekiedy jednak dochodzi do tego, że taka wrodzona stulejka może utrzymywać się do wieku dorosłego. Zdecydowanie częściej jednak pacjenci zgłaszają się do urologa z problemem stulejki nabytej, która powstałą w wyniku urazu lub zapalenia żołędzi.

W zależności od stopnia zwężenia napletka, stulejka może dawać różne objawy, począwszy od przebiegu bezobjawowego, przez lekkie dolegliwości podczas oddawania moczu, jak nadymanie się napletka podczas mikcji, dyskomfort lub drobne skaleczenia podczas stosunku czy nawracające stany zapalne. W skrajnych przypadkach, nieleczona stulejka może doprowadzić do zatrzymania moczu lub powstania załupka, czyli stanu, w którym odprowadzonego napletka sprowadzonego za żołądź nie da się z powrotem sprowadzić, co powoduje obrzęk i uciśnięcie naczyń chłonnych i krwionośnych, prowadzące nawet do martwicy.

Plastyka napletka to zabieg chirurgiczny, wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Polega on na poszerzeniu zwężonego pierścienia napletka do średnicy, która pozwala pacjentowi swobodnie sprowadzać napletek za żołądź. Następnie dokonuje się zszycia jego blaszki zewnętrznej i wewnętrznej. W przypadku zbliznowaciałego napletka u pacjenta niekiedy konieczne jest wycięcie pogrubiałego pierścienia, a w skrajnych przypadkach dokonanie obrzezania, czyli całkowite wycięcie napletka.

Podstawą do zakwalifikowania pacjenta do operacji stulejki lub przeprowadzenia zabiegu obrzezania jest przede wszystkim szczegółowy wywiad lekarski, połączony z dokonaniem oceny okolicy poddawanej zabiegowi. Na podstawie otrzymanych od pacjenta informacji lekarz przedstawia pacjentowi plan zabiegu, informując go o zakresie dokonywanej ingerencji i jej efektach, a także zaleceniach pozabiegowych. Wśród najczęstszych wskazań do leczenia operacyjnego zalicza się stan po załupku oraz stulejkę.

Przygotowując się do zabiegu, pacjent powinien poinformować urologa o zażywanych lekach i preparatach. Konieczne jest także zastosowanie się do dodatkowych zaleceń, wskazanych przez lekarza podczas wizyty, decydującej o kwalifikacji do zabiegu. Niekiedy lekarz w trosce o zdrowie i dobro pacjenta zaleca przykładowo wykonanie podstawowych badań krwi, takich jak morfologia czy też czynnik krzepliwości. Przed operacją stulejki okolica poddawana zabiegowi powinna być wydepilowane. Co równie istotne – w okresie dwóch tygodni przed zabiegiem pacjent powinien być w pełni zdrowy. Oznacza to, że należy w pierwszej kolejności wyleczyć wszystkie stany zapalne, znajdujące się w organizmie.

Jak już zostało wspomniane, przed zabiegiem pacjent przechodzi kwalifikację urologa. Sam zabieg plastyki napletka trwa zazwyczaj do godziny i odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Podczas operacji pacjent układa się na plecach, w pozycji leżącej, a chirurg poszerza ujście otworu napletka stosując laser, skalpel lub nóż elektryczny. Za pomocą jednego z tych narzędzi dokonuje się podłużnego nacięcia w jednym lub kilku miejscach wzdłuż osi prącia, by odpowiednio uformować i zszyć skórę, formując prawidłowo napletek w sposób umożliwiający jego odciąganie. Po udanym zabiegu pacjent jest wypisywany do domu tego samego dnia.

Podobnie jak w przypadku innych operacji, dokonywanych w okolicach intymnych, pacjent po zabiegu powinien zapewnić sobie towarzystwo opiekuna, który odwiezie go do domu. Prowadzenie pojazdów mechanicznych przed ustaniem działania środka znieczulającego jest bowiem zabronione. Po ustaniu znieczulenia może pojawić się umiarkowany ból, który należy zniwelować, stosując standardowe środki przeciwbólowe. Należy jednak unikać środków, będących pochodnymi kwasu salicylowego, takich jak Polopiryna czy Aspiryna. Przemywanie okolicy intymnej, która została poddana zabiegowi, dozwolone jest wyłącznie za pomocą Octeniseptu – ran i opatrunków nie należy moczyć.
Ponadto przez cztery dni po zabiegu nie należy przyjmować alkoholu ani salicylanów. Jeśli pacjent wykonuje pracę biurową, może do niej wrócić zazwyczaj po upływie 2-3 dni po zabiegu. W przypadku wykonywania pracy fizycznej powrót do niej możliwy jest po upływie około tygodnia. Po upływie tygodnia od zabiegu należy zgłosić się na kontrolę do lekarza. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, ile czasu potrwa gojenie się rany, dlatego należy zachować szczególną ostrożność także w przypadku chęci ponownego rozpoczęcia życia seksualnego. Może się bowiem okazać, że rana nadal się goi, a zbliżenie powoduje ból lub dyskomfort.

Wśród bezwzględnych przeciwwskazań, uniemożliwiających wykonanie operacji stulejki, wskazuje się na zaburzenia krzepnięcia krwi, ciężkie zaburzenia funkcji nerek, a także niektóre choroby autoimmunologiczne, choroby nowotworowe oraz leczenie ich radioterapią lub chemioterapią. Przeciwwskazaniami są także aktywne infekcje w organizmie pacjenta, choroby układowe, niewydolność krążeniowo-oddechowa oraz epilepsja i inne schorzenia neurologiczne.

Ponadto istnieje szereg przeciwwskazań względnych. W ich przypadku to lekarz podejmuje ostateczną decyzję o zakwalifikowaniu pacjenta do zabiegu lub nie. Do takich przeciwwskazań należą nieprawidłowe wyniki badań, przerwanie ciągłości skóry w miejscu, w którym wykonywany będzie zabieg, stan pacjenta po przebytych wcześniej operacjach urologicznych, cukrzyca, a także ogólny zły stan zdrowia (na przykład biegunka, grypa lub przeziębienie). Także przyjmowanie przez pacjenta niektórych leków może stanowić przeciwwskazanie do wykonania plastyki napletka.